EN / PL

Młyn wietrzny typu słupowego, zwany "koźlakiem", wybudowano w 1880 r., Budynek należy do najstarszych i zarazem ostatnich, wiatraków drewnianych, zachowanych w Górach Świętokrzyskich. Podstawę konstrukcyjną wiatraka słupowego, stanowi pionowy "sztymber", umocowany w skrzyżowanych belkach przyciesi, wzmocniony dodatkowo sześcioma "zastrzałami" - tzw. "kozłami". Od nich pochodzi właśnie potoczna nazwa tego typu młynów- „koźlaki”. Pionową oś wiatraka obejmuje "siodło", na którym wspierają się "pojazdy" - dwie ruchome belki, między którymi mocowano dyszel. Cały budynek o konstrukcji słupowo-ryglowej, szalowanej deskami obracano w kierunku wiatru za pomocą liny i kołowrotu, nakładanego na dębowe słupki, wkopane na obwodzie budowli. W górnej, szczytowej partii dachu, ozdobnie ułożone odeskowanie, układa się w motyw krzyża. Mechanizm wiatraka słupowego, składa się z trzech zespołów: napędowego, transmisyjnego i roboczego. Przemiał odbywa się w jednym złożeniu kamieni młyńskich, zabezpieczonych drewnianą osłoną - tzw. "łubem". Stamtąd "mlewo" przemieszczało się do odsiewacza cylindrycznego, gdzie następowało jego czyszczenie i segregacja. "Koźlak" z Dębna, posiada sprawne, zachowane niemal w całości, oryginalne wyposażenie i mechanizmy.

Wiatrak z Dębna