Chałupa datowana na 1789 r., została według tradycji wystawiona przez dwór dla rzemieślnika trudniącego się łupaniem gontów. Obiekt należy do najstarszych XVIII-wiecznych zabytków architektury wiejskiej, zachowanych na Kielecczyźnie. Wąskofrontowy, drewniany budynek mieszkalny o programie: sień - izba - komora, posiada czterospadowy dach kryty gontem. W sieni znajduje się komin z wnęką, w izbie natomiast kuchnia z blachami, piecem ogrzewczym i chlebowym. Na tragarzu zachował się napis fundacyjny o treści: „AD 1789 IHS Die 14 Juli”. Bogate wyposażenie izby mieszkalnej jest charakterystyczne dla zamożnej rodziny z połowy XIX wieku. W sieni zaprezentowano warsztat rzemieślnika wyrabiającego gonty („gonciarza”) z kompletem narzędzi (kobylice, siekiery, ośniki), a także półprodukty ilustrujące różne etapy produkcji. Na uwagę zasługuje okno wziernikowe w sieni wycięte w obrotowej belce zrębu. W skład zagrody wchodzą dodatkowo: zrębowa, kryta strzechą obórka z Brzezin (1916 r.) oraz stodoła z Radkowic, pochodząca z drugiej połowy XIX w.; wzniesiona w konstrukcji węgłowej, kryta czterospadowym słomianym dachem.