EN / PL

Chałupa ze Świątnik (gm. Obrazów) została zbudowana w 1758 r. Pod jednym dachem znajdują się pomieszczenia mieszkalne i stajnia dla koni. Budynek szerokofrontowy, półtoratraktowy, o układzie pomieszczeń: komora - sień (z kuchenką)- izba - stajnia. Ściany chałupy zbudowano w konstrukcji zrębowej, a ściany stajni w konstrukcji „sumikowo-łątkowej”. Pomieszczenia nakryto czterospadowym dachem krytym słomą. Najciekawszym elementem zabytkowym w chałupie jest archaiczny komin „sztagowy”. Jego konstrukcję stanowią cztery zbiegające się ku górze żerdzie (tzw. „sztagi”), stojące bezpośrednio na gruncie. Żerdki pomiędzy „sztagami” opleciono słomianymi warkoczami i szczelnie wylepiono gliną, dla ochrony przed ogniem. W podstawie komina urządzona jest dodatkowa mała kuchenka z trzonem, blachami i przewodem dymnym otwartym do wnętrza komina. Przewód ten wykonano z ustawionych na sobie garnków, pozbawionych dna. Wieś Świątniki, z której pochodzi budynek mieszkalny, słynęła w XIX wieku z tkaczy (mężczyzn) zwanych „niciarzami”, tkającymi na krosnach płótno lniane.

Chałupa ze Świątnik
Chałupa ze Świątnik - wnętrze 1
Chałupa ze Świątnik - wnętrze 2