Dwór z Mirogonowic to jeden z piękniejszych obiektów jaki powstał w ostatnim czasie w skansenie. Jest rekonstrukcją wzniesionego w XVIII w. dworku wiejskiego. Reprezentuje charakterystyczny typ siedziby ziemiańskiej o prostym symetrycznym układzie architektonicznym, z centralnie umieszczoną sienią i salonem.

Dwór z Mirogonowic to jeden z piękniejszych obiektów jaki powstał w ostatnim czasie w skansenie. Jest rekonstrukcją wzniesionego w XVIII w. dworku wiejskiego. Reprezentuje charakterystyczny typ siedziby ziemiańskiej o prostym symetrycznym układzie architektonicznym, z centralnie umieszczoną sienią i salonem.

Dzięki dofinansowaniu z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu: Dziedzictwo Kulturowe, Priorytet: Wspieranie Działań Muzealnych możliwe było umieszczenie transferów polichromii pochodzących z oryginalnego dworu z Mirogonowic, a które od 1984 roku znajdowały się w magazynach Muzeum Wsi Kieleckiej.

Autorstwo polichromii nie zostało ostatecznie ustalone choć proweniencji można doszukiwać się w twórczości V. Brenny (Natolin, 1780), J. Plerscha (Biały Domek w Łazienkach, A. Smuglewicza (Lewków ok. 1800). Na jednym z fragmentów polichromii widnieje sygnatura wskazująca na malarza o imieniu Józef. Polichromia zlokalizowana została w pięciu pomieszczeniach dworu w pierwszej kondygnacji zarówno na powierzchni ścian jak i sufitów: w Pokoju Filozofów (bibliotece), salonie, jadalni, sypialni, Pokoju Tureckim.
Składają się na nią 102 płaty o łącznej powierzchni 152,76 m2. Stan zachowania polichromii przed konserwacją był zróżnicowany. W większości na powierzchni płatów widoczne były rozwarstwienia, spękania i osłabienia warstwy malarskiej. W wielu miejscach wstępowały spudrowania, złuszczenia i odspojenia. Każdy z elementów pokrywała warstwa kurzu i brudu. Liczne z malowideł były nieczytelne z widocznymi ubytkami.

Poszczególne transfery zawieszono na ścianach pierwszego i częściowo drugiego traktu kondygnacji pierwszej. Obiekt został zabezpieczonym przed dalszym procesem destrukcji z zachowaniem substancji zabytkowej. Całość została scalona kolorystycznie a w brakujących partiach wykonano retusz konserwatorski.

Polichromie zostały wykonane w stylu malarstwa iluzjonistycznego z licznymi nawiązaniami do antyku. W pomieszczeniach zostały zrekonstruowane także barokowe piece i kominki.