Wystawy

Obiekt znajduje się w sektorze malomiasteczkowym w Parku Etnograficznym w Tokarni.

Dom wybudowano około 1870 roku w Wąchocku przy ulicy Starachowickiej. Wchodził w skład wielobudynkowej zagrody należącej do rodziny Bzinkowskich.

Jest to budynek szerokofrontowy (z wejściem od frontu), z centralną sienią i dwoma ciągami komunikacyjnymi wewnątrz (dwutraktowy). Ściany wykonano w konstrukcji zrębowej, łącząc belki w narożach na tzw. nakładkę dwustronną ukośną z zachowaniem wystających „ostatków”. Czterospadowy dach pokryto podwójną warstwą gontu. Jedną z cech charakterystycznych chałupy jest brukowana sień przejazdowa, do której prowadzą dwuskrzydłowe wrota wykonane z desek. Okna w elewacji frontowej zabezpieczone są drewnianymi okiennicami. W kuchni i przylegającej do niej izbie znajdują się piece kuchenne z ogrzewaczami i piec chlebowy. W drugiej izbie odtworzono piec kaflowy – ta różnorodność pokazuje zmiany, jakie dokonywały się w urządzeniach tego typu instalowanych we wnętrzach mieszkalnych. W obszernych pomieszczeniach chałupy urządzono ekspozycję, która unaocznia, jak wyglądał małomiasteczkowy zakład fotograficzny z okresu międzywojennego, a także wnętrza mieszkalne należące do fotografa. Uwagę zwraca przede wszystkim atelier, na którego wyposażeniu jest studyjny aparat mieszkowy na drewnianym statywie, ekran fotograficzny stanowiący tło dla osoby fotografowanej, obrotowy taboret, pulpit retuszerski, jak również wiele innych przyborów fotograficznych i elementów scenografii. Do umeblowania wykorzystany został komplet cennych mebli zdobionych techniką batiku, pochodzących z dwudziestolecia międzywojennego. Wystrój wnętrza pracowni uzupełniają liczne fotografie sprzed 1939 roku. Przy atelier znajduje się małe pomieszczenie, pełniące funkcję ciemni fotograficznej, w którym zgromadzony został sprzęt służący do wywoływania zdjęć: powiększalnik, kopiarka, zegar ciemniowy, kuwety, waga oraz naczynia laboratoryjne na odczynniki chemiczne.