EN / PL

Dom mieszkalny z centralną sienią, został wybudowany w 1863 r. Budynek stał w Wąchocku przy ulicy Starachowickiej, gdzie do XX wieku przetrwały najstarsze i najciekawsze zabytki budownictwa miejskiego. Dwutraktowy, szerokofrontowy dom, wzniesiono na podmurówce z kamieni. Ściany wykonano z sosnowych belek, węgłowanych, układanych na nakładkę dwustronną z zachowaniem wystających "ostatków". Budynek wieńczy czterospadowy dach kryty podwójną warstwą łupanego gontu. Typową cechą budynków drewnianych starego dziewiętnastowiecznego Wąchocka były centralne, brukowane, sienie z otwartym (brak powały) wejściem na strych. Taki właśnie typ reprezentuje przeniesiony do skansenu dom. Po jednej stronie domu z Wąchocka urządzono wystawę ukazującą małomiasteczkowy sklepik z lat 30 XX wieku. Zaaranżowano ją z wykorzystaniem oryginalnych sklepowych mebli i przedmiotów. W drugim z pomieszczeń sklepiku urządzono wytwórnię wód gazowanych, a po przeciwnej stronie sieni, odtworzono wnętrza zamieszkiwane przez rodzinę sklepikarza.

Dom z Wąchocka
Dom z Wąchocka - wnętrze 1
Dom z Wąchocka - wnętrze 2
Dom z Wąchocka - wnętrze 3
Dom z Wąchocka - wnętrze 4