EN / PL

Zagroda pochodząca z Gór Świętokrzyskich (Pasmo Sieradowickie, gm. Pawłów) , wybudowana została przez włościańską rodzinę w okresie po 1857 r. Właściciele posiadali około 30 morgów ziemi uprawnej. Wszystkie zabudowania gospodarcze i mieszkalne, pierwotnie ustawione były w kształt litery "U". Postępująca później rozbudowa zagrody, leżącej w Sierzawach Górnych, nadała całości kształt czworoboku, zamkniętego przez dużą stodołę. Otwarte przestrzenie między budynkami przesłonięto ogrodzeniami z desek, a także wrotami prowadzącymi na podwórze. W skład zagrody wchodzą: chałupa (1880 r.), chlewy, obora, stajnia i spichrz (1860 r.) oraz stodoła (1880 r.) i wiata - "wystawa". Budynek mieszkalny, nakryty czterospadowym słomianym dachem, mieści wewnątrz - centralnie usytuowaną sień i dwie izby. Podwaliny posadowiono na dużych polnych kamieniach. Ściany drewniane, z "połowizn" węgłowane na "rybi ogon", nakrywał czterospadowy dach kryty strzechą. W pomieszczeniach mieszkalnych znajdują się podłogi z desek, natomiast w sieni gliniana „polepa”.