EN / PL

Obiekt wybudowano w 1895 r. Chałupa została wzniesiona z ciosanych bali i „połowizn", w konstrukcji sumikowo-łątkowej. Szerokofrontowy, dwutraktowy budynek posiada czterospadowy dach poszyty słomą „na gładko”. We wnętrzu chałupy znajduje się przelotowa sień, dwie izby, kuchnia i komora. Osobne wejście, w tylnej ścianie prowadzi do pomieszczenia gospodarczego.
Od podwórza do chałupy dobudowano mały spichlerzyk. Pierwotnie wszystkie pomieszczenia posiadały gliniane podłogi zwane "polepami". Budynek stanowi interesujący przykład dawnego domu wiejskiego zachowującego wiele archaicznych cech. Przykładem mogą być pionowe słupy konstrukcji ścian ("łątki"), które wkopane były bezpośrednio w ziemię, a nie osadzone w podwalinie oraz okna osadzone w „węgarach”, czyli pionowych słupach drewnianych mocujących ościeżnice. Ekspozycja we wnętrzu chałupy z Nasiechowic prezentuje mieszkanie wiejskiego garncarza z meblami i sprzętami z okresu międzywojennego.

Chałupa z Nasiechowic